Yazar: 21ferboz

Aniden ve hiç uyarılmaksızın çocuklarımızdan; ailemizin, akrabalarımızın ve toplumun önünde bizi utandıran sözler çıkıyor ve aile şaşkın: Bu çocuk bu kelimeleri nereden aldı?
Aileler bu durum karşısında nasıl başa çıkacağını da bilmiyor. Bazen şiddetle bazen de güler yüzle karşılık verebiliyorlar. Genelde aileler, sözlerin çocukları arasında dolaşmasından dolayı okulu, toplumu, medyayı ya da başkalarını suçluyorlar.
İlk olarak, Çocukların bu küfürleri edinmesinde çevrenin rol oynadığını söyleyebiliriz.
Şüphesiz ki bir çocuğun hayatındaki ilk etken ailedir. Ailenin daha geniş bir çevresiyle dilsel olarak yürür ve iletişim kurar, aileye yabancı olabilecek yeni davranış alışkanlıkları edinmeye başlar ve başkalarının körü körüne tekrarladığı sözcük ve sözcükleri anlamlarından habersiz taklit etmeye başlar.
Aileyi rahatsız eden, bu sözleri kınayan, ondan kurtulmaya çalışan ve aile ile kötü örnekler gören, sokağa, okula ve medyaya karışan yozlaşmış meselelerin en önemli kaynaklarıdır bu kelimeleri edinmenin.
Bir Avrupa araştırması, okul çağındaki çocukların %80’inin yaşıtlarından gelen kötü sözlere maruz kaldığını göstermiştir; doğrudan alay etme, sözlü hakaret veya dayak tehdidi gibi.
İlk olarak bu davranışın altında yatan nedenleri bilmek gerekir. Eğer o aileden ise anne-baba iyi örnek olmalıdır. Aile ilk etkileyicidir.
Kötü konuşmanın kaynağı yaşıtlarından biri ise, ondan geçici bir süre uzaklaştırılır ve aynı zamanda çocuk bu sözlerin yerine güzel sözlerle beslenir, kötü söze karşı uyarılır. Kötü sözler çocukta kök salmışsa, onunla birlikte ödül ve ceza yöntemleri kullanılır.
Çocuk çevrenin bir simülasyonu olduğu için, bu sözler çevresinden duyduklarının bir simülasyonudur: aile, komşular, arkadaşları, sosyal medya vb.
Çocuğun bu sözlerden hızlı bir şekilde kurtulmasını beklemiyoruz ancak bu davranış ortaya çıkmadan önce bu davranışa hızlı bir şekilde müdahale etmek, konuyu tedavi ederken sabırlı ve sakin olmak önemlidir.
Çocuk uyarıya 4 veya 5 defa cevap vermediği takdirde sevdiği bir şeyden mahrum bırakılarak cezalandırılmalıdır. Çocuğa bir baba olarak sevdiğiniz, takdir ettiğiniz ve dilinden duymaya hayran olduğunuz bir konuşmayı öğretin. Ondan her duyduğunuzda ona hayranlığınızı ifade edin ve bu hayranlığınızı şu şekilde ifade edin:
1- “Sessiz sözlerini seviyorum.”
2- “Bu çok güzel.”
Şunlar gibi kelimelerden kaçının:
1- “Aptalsın, tembelsin ve hiçbir işe yaramazsın.”
2- Küfür ve sövgü sözleri.
3- Zevk için de olsa hayvan isimleriyle hitap etmek.
Argo ve kötü söz ortaya çıktığı anlarda muhakkak anne-babalar şu şekilde tepki vermeli ve şu müdahaleler yapmalılar:
-Çocuğun konuşmasına gülmemek; Gülmek onu tekrar ettirir; Çünkü bu yaşta palyaçoluk onu rahatlatır, edep onu ilgilendirmez. Bu sözler başkalarını etkilemiyorsa ve duygularını incitmiyorsa, rahatsızlık vermiyorsa özellikle (2 ila 4) yaş arası çocuklar için başlangıçta görmezden gelmek en iyi çare olabilir; Çocuk, anne ve babasını kışkırtmayı ve onların dikkatini çekmeyi seven, bu yüzden buna sevinen, kızdıkları zaman amacına ulaşmış gibi bu sözlerinde ısrar eden biri olabilir.
-Çocuğun sevdiği olumlu pekiştireçten anında yoksun bırakılması, övgüden ya da bir gülümsemeden yoksun kalma bile olsa, ailenin bu davranışı reddetmesini göstermesi önemlidir.
-Çocuklarımıza güzel sözler öğretmek, başına gelen durumu açıklamak ve ona uygun tepkiyi öğretmek.
– Yaptığı sözlerin sonuçlarını ve İslam dinimizin ahlakından olmadığını açıklamak ve güzel ahlakın faziletlerini açıklamak.
– Çocuktan bazen kırıcı sözler söyledikten sonra ağzını su ve sabunla yıkaması istenebilir; Bu sözlerden dilini temizlemenin bir ifadesi olarak.
– Müstehcen bir söz söylediğinde özür dilemesini istemek çok önemlidir.
– Çocuk anlamlarını bilmiyorsa kötü sözleri açıklamak ve bu sözlerin söylenmemesi gerektiğini söylemek; Çünkü makbul olmadığı ve ondan yüz çevirecek olana zarar verdiği için; Bu sözlerin sonucu.
– Çocuğun ulaşabildiği kişilere argo ve kötü sözleri çocukların önünde söylememesi için uyarmak.
– Çocuğun şahsına hakaret etmemek ve hatanın şahısta değil ifadede olduğunu vurgulamak; Böylece kendini kabul ve takdirini kaybetmez.
-Çocuğu cesaretlendirmemek, yaşı ne olursa olsun kabul edilemez sözler söylediğinde önünde gülmek.
– Öğretici hikayelerle onlara doğru değerleri ve davranışları aşılamak.
-Sadece kötü alışkanlıklara odaklanmak yerine, iyi alışkanlık ve davranışları teşvik etmeye vurgu yapın.
-Küfür kullanımını azaltıyorsa, çocuğun gösterdiği gelişmeyi övün; Onu geliştirmek için çaba sarf etmesi için motive etmek.
-Bazen görmezden gelmek en iyi çözümdür. Çünkü onu tekrarlamaya teşvik edilmeyecek.

5 YASİNDAN İTİBAREN ÇOCUKLARLA İLGİLENMEK
Eğer çocuk gelişmişse ve 5 yaşından itibaren çevresinde olup bitenleri anlama yeteneğine sahipse, ebeveyn olarak siz şunları yapabilirsiniz:
– Ona Müslümanın iyi olduğunu ve bu sözlerin Yüce Allah’ın gazabına yol açtığını açıkla.
-Onunla aranızda oturumlar düzenleyin; Belirlemek için: özellikle kelimeler alanında kabul edilebilir ve sosyal olarak kabul edilemez olan nedir?
-Kötü konuşma alışkanlığından kurtulmanın yollarını onunla tartışın.
-Bu alışkanlığı bırakmazsa, uygulamanız gereken ceza türleri arasında seçim yapın.
– Onu zihinsel ve psikolojik olarak düzeltin; Böylece, tam farkındalık olmadan bu kelimeleri kullanmayı bırakma arzularınıza cevap vermesin, böylece onlara geri döner.
-Davranışını değiştirmesine yardımcı olmak için doğruluğu ve karakteri ile tanınan çocuklarla onu tanıştırmaya ve onlara yaklaştırmaya çalışılabilir.
-Ona bu sözleri söylememenin ailenin kurallarından biri olduğunu, bu kurallara bağlı olduğunu ve onları çiğnemeye müsamaha göstermediğini söyle.
Eğitim bu sorunu önlemenin temelidir. Böyle bir sorunun ortaya çıkmasından nasıl kaçınılacağına gelince, işte sonuç şudur, çünkü “önlemek tedaviden iyidir” ilkesini benimsemek gerekir ve İslam bizi eğitimin gerekliliğine yönlendirdi. Çocuğun hamur gibi olduğu, kolay şekillenen, içgüdüsü ve anne babaya çabuk tepki verdiği bir yaştır. Ahlak eğitimi ve görgü kuralları, ebeveynlerin çocuklarına aşılamaları, böylece büyümeleri için dikkat etmeleri gereken en önemli şeylerden biridir. alıştıklarına göre yetiştirilir ve bu nedenle: davranışları, yetiştirildikleri görgü ve değerlerin doğal bir sonucudur.
Çocuğun ilk yıllarında soyut kavramları kavrayamayabilir; Din gibi, ne helâl, ne haramdır, fakat ana-babası ona şunu açıklar: Ne makbuldür? Sorun ne? Yetişmesinden dolayı, dönüşü kuvvetli ve ufku genişlemeye başladığında, o zaman anne-babası onu Allah’a, yani Yüce Allah’a bağlamalı ve onu her an gözetlemesinin tohumlarını ekmelidir ki, büyüyebilsin. “Allah benim yaratandır, sana bakandır.” ilkesi: Allah beni gözetliyor; Bir hadiste şöyle buyurmuştur: Bir gün Peygamber’in(sav) arkasındaydım ve dedi ki: oğlum, ” Allah seni korur.” sözlerini öğretiyorum, hadisin sonunda;Peygabmer(sav) bu sözleri bir erkeğe değil, bir çocuğa hitap etti, çünkü bu, küçük çocukların bakımını ve eğitimini üstlenmenin ve onları Allah’a bağlamanın gerekliliğine dair mübarek bir peygamberlik jestidir. Yüce ve barış – mükemmel ahlaka.
Çocuk, Allah’ın sevgisiyle büyüdüğünde, ana-babaya hidayet etmesi kolaylaşır; Çünkü ona: “Allah -u Teala- bu huydan razı olmadı” demeleri yeterli olacaktır. Çocuğuna din ahlakını aşıladıkları için, aslında doğru din eğitimiyle, kendisini hayırla kabul eder, bütün dinî emir ve yasakları şehvet ve teslimiyetle alır.”
Aileler çocuklarıyla iletişim köprüleri kurmalı ve sorunların oluşmasını beklememeli, bunları yapmalı:
1- Onlarla vakit geçirmek
2- Dinlemek onlara.
3- Özen, hassasiyet ve güvenliğin her zaman onları desteklemeye ve desteklemeye hazır olduklarını bildirmek.
4- Aynı şekilde kalplerine de bir tünel açtı. Duygularını bilmek ve aile diyaloğunun dilini pekiştirmek.
5- Ayrıca, ebeveynler ve çocuklar arasında günlük olarak iletişim kanalları bulmak.