Sevilir, sevinilir, emek verilir, her zaman aynı duygu yoğunluğunda olunmasa da sevgi değerini bilenlerle uzun süre devam ettirilebilir.
Sevgi duyduğumuz insan özelimizdir, değerlimizdir. Sevgimizle, ilgimizle onun ruhunu besleriz. Tabiatımız gereği bizler de bu özel kişimizden aynı özenle sevgi ve ilgi görmek isteriz. Ne var ki çoğu ilişkide ilgi alâka başlangıçta karşılıklıyken çok kısa bir süre sonra ilişki; zaman ayıranın, emek verenin tek taraflı olduğu bir hâle evirilir.
Bu yüzden ilişkilerin bana en çok sorgulattığı, merak ettiğim konular şunlardır;
Neden başlangıçta var olan o güzel duygulardan hemen vazgeçiliyor?
Neden insanlar çok çabuk bir şekilde ilişkide olduğu insanın gösterdiği ilgiyi, verdiği sevgiyi hemen basitleştiriyor, önemsizleştiriyor?
Ve neden her daim özveride bulunan, zamanını, sevgisini, ilgisini esirgemeyen kişi bir süre sonra yaşadığı şeyin ilişki olmadığının farkına varıp pes ettiğinde; ilişkiye emek vermeyen, önemsemeyen kişi tarafından vazgeçtiği için suçlanıyor, bu şekilde neden manipüle edilmeye çalışılıyor?
Sorularıma kendi kendime bir takım yanıtlar bulsam da neticede yıllar sonra edindiğim, gözlemlediğim yaşantılardan;
“Her şey küçükken aşk başlarken güzeldir..” çıkarımında bulundum.
Herkesten artakalan zamanının onda birini özeline ayırabilen kişi, sadece kendini boşlukta hissettiği zaman kendi hayatı için motivasyon arayan kişi;
ilgin, sevgin ne kadar önemli olsa da senin sormadığın, alâkadar olmadığın bütün bu zamanlar boyunca türlü sıkıntılar atlattığından bihaber olduğun insan senin için değerli olamaz. Ona kendisini değerli hissettirmiş olamazsın. O yüreği susturana kadar büyük emek harcayıp da sakın ola ki hiçbir sözle ve vaatle zahmete girme!
Ayrıca önemseyen, sevgisi olan, değer veren kişi sevgiyi sadece sözle ifade edemeyeceğini de bilir. Bir insan seviyorsa ondan çabalamasını istemezsin. Seven insandan hiçbir şey istemeye, beklemeye gerek yoktur. Seven davranışlarıyla varlığını, sevgisini hissettirir, güven verir.
İlişki içerisinde olduğu kişiyi günler sonra hatırlamaz. Herkesi üzen, can yakıcı bir olay yaşandığında ilk aklına sevdiği kişi gelir, onun ne durumda olduğunu da merak eder. Mutlu olduğunda heyecanını, mutluluğunu ilk onunla paylaşır. Çünkü o değerlisidir, özelidir.
Bu yüzden eğer duygu seli ile başlayan ilişkiyi devam ettirecek kapasiten yoksa lütfen zahmet etme!
Hayatımın akışında bir kenarda, bir köşede dursun ihtiyaç duyduğumda yara bandı olsun deme! Hiç zahmet etme, boşu boşuna isyan etme!
Artık bahaneler de isyanlar da anlamsızdır.
Bitirmek zor geldiği için uzaklaşıp yakınlaşan, birazcık sevgi uğruna çokça yara alan o insan bir gün senden vazgeçtiğinde artık blöfler işe yaramaz.
Başta karşılıklı duygu varken çok kısa bir süre içinde ilişkide duygusallık ve romantizmden eser kalmamışsa anla ki ilişkinin olayı bitmiştir. Karşındakini suçlamanın manası yoktur. Manipüle edici davranışlar o kişinin sana olan saygısını da bitirir. Çünkü o, senin olumsuz olarak sergilediğin her davranışının bilinçli olduğunun farkındaydı. Yine de ilişki için bir süre umut etti, emek verdi. O kişinin bir tek hatası olabilir o da içindeki iyimserliğidir. Senin varlığının da yokluğunun da ilişkide hiçbir anlamı kalmamışsa, hiçbir etkisi yoksa kendini kayıptan sayma!
Egolar, tatminsizlikler, yaşça büyüse de olgunlaşamayan ruhlar, başka insan alternatifleri, aldatıcı, renkli hayatlar.. Ve bize bahşedilen şu kısa hayatta, türlü koşullar içerisinde gerçek sevgiyi bulmak çok zorken aksine kaybetmesi çok kolaydır. Bunu unutmamalıyız!
Gerçek sevgi hazinedir. Kaybettiğinde kimseyi suçlamaması için insan böyle bir hazineye denk gelirse sevgi arsızı olmamalıdır.
“Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti.”
Sevgiliye zaman ayırmalısın çünkü o senin gerçek meşguliyetinin de boş uğraşlarla geçirilen, harcanan vaktinin de her zaman farkındadır.
Zaman ayırmak ilişkinin selameti için önemlidir. Bunun yanında hediyeleşmek de önemlidir. İlişkideki insanlar asla karşılıklı olarak hediyeleşmeye “maddi yönden sömürülüyorum” manası yüklememelidir. Ki seven, değer veren insanlar bunu yapmaz.
Hediyeleşmek;
“Sana değer veriyorum. Seni mutlu etmeyi düşünerek zaman harcadım, emek harcadım, olanaklarımı harcadım, çünkü sen buna değersin” demektir.
Dilerim ki,
Kalbimizi açabilen tek anahtar olan sevgimizi kaybetmeyelim.
Sevgililer günümüz kutlu olsun.
Sevgi yüreğimizi terk etmesin.
Sevginin en güzeli bizlerle olsun.
İşte, böyle çok meraklıymış bizim küçük Filozof Filomuz. Bazen ormandaki diğer yavrularla oyun oynarken Filo’nun aklına bir soru takılırmış. O soru, bir türlü Filo’yu rahat bırakmazmış. Bırakmazmış ki Filo, arkadaşlarıyla oyununa devam edebilsin, oyununu eğlenerek oynayabilsin. Meraklı Filo aklındaki sorunun peşine takılıp oyunu her defasında yarım bırakıp oyun alanından koşarak uzaklaşırmış. Arkadaşları ise oyunlarını bu şekilde bozulduğu için Filo’ya içten içe kırılırlarmış, küserlermiş. Hatta bir gün Filo’nun arkadaşları toplanıp kendi aralarında bu soruna bir çare aramışlar. Düşünüp taşınıp bir karara varmışlar. Bu kararlarını da Filo’ya anlatmak niyetinde imişler. Bir gün yine Filo oyun alanına onlarla oyun oynamaya geldiğinde oyun başlamadan önce Filo ile bir anlaşma yapmak istemişler. İçlerinden birisi Filo’ya demiş ki;
