Bir varmış bir yokmuş.
Allah’ın deli kulları çokmuş
Aramızda kalsın ama
Bizden delisi hic yokmuş.
Gel gelelim bizim Balkız’a
İnsanların gülmeyi unuttuğu bir ülkede
Mutsuz insanların derdini çözmeye
Ve onları, çalışırmış güldürmeye
Böylece aylar yıllar geçmiş,
Asırlar olmuş aman.
Mevsimler birbirini
Kovalamış durmadan.
Ah zaman vah zaman
Bu zaman ne yaman.
Balkız bir çare araya dursun
Insanlar hızla bir oyana bir bu yana koşturup duruyormuş.
Kimsenin kimseyi dinlemeye vakti olmadığı gibi,
dinlenmeye bile vakti yokmuş.
Bedenleri koşarken ruhları çok yoruluyormus.
Bu yorgunluk insanların yüzünden gülümsemeyi,
kalbinden nezaketi söküp almış.
Almış almasına ama insanların
Mutsuzken çok güldüğü
Gezmezken çok gezdiği
Hiç arkadaşı yokken çok arkadaşı olduğu
Sevmezken çok sevdiği
Yanındayken çok uzak
Uzaktayken çok yakın olduğu bir dünyaları varmış.
Hayal desen hayal değil
Gerçek desen hiç değil
Balkız buna nasıl bir çare bulmalıymış?
Düşünmüş taşınmış
İyice bir kaşınmış.
Sonra bitlendigini anlamış ama
Onun daha önemli işleri varmış.
Aklına çok güzel bir fikir gelmiş.
Az gitmiş uz gitmis
Dere tepe düz gitmis
Gökdelen gibi dağlar,
Yılan gibi yollar aşmış
Varmış kralın sarayına
Koca göbekli, pos bıyıklı dev muhafızları atlatıp
Destur deyip dalmis içeri.
Kralın huzuruna çıkınca
biraz heyecanlanmış ama olsunmuş.
Önce derdini anlatmış
Sonra da bulduğu çareyi.
Kral bu fikri çok sevmiş.
Dört bir yana ferman salınmış.
Halk meydanlara toplanmış,
Davullar çalınmış düm tek tek
Emirler açıklanmış tek tek
“Duyduk duymadık demeyin!
Az yeyin cok yemeyin!
Kralimizin emridir
Beni çok iyi dinleyin!
Halk meraklanmis, dikkat kesilmis hemen
Aman efendim sahip olduklarımıza şükredelim lütfen.
Neyse gelelim kralin fermanına:
Akşam olunca elektrikler kesilecek.
Yemekler ailecek yenecek.
Herkes mutlaka ağaç dikecek.
Sanatla meşgul olunacak.
Hergün doğada yürüyüş yapılacak.
İnternet haftada iki gün verilecek.
Herkes birbirinin güzel yanını, kendinin de hem güzel hem kusurlu yanlarını görecek.
Emirlere uymayana türlü cezalar verilecek.
Emir bağırıp kükremis
E halk da biraz titremis
Olanlara pek anlam verememiş
Ama ceza korkusu her şeye tamam dedirtmis.
İnsanlar yanındakilerin kıymetini bilmeyi öğrenmiş
Mutluluğun, kendisinin olmadığı yerde değil,
Olduğu yerde ve olduğu anda olduğunu öğrenmiş.
Aradan yıllar geçmiş
Halkın yüzünde güller açmış
Herkes ne kadar da mutluymuş.
“Kendisine ve ailesine zaman ayırmak”
Demek işin sırrı buymuş
Balkız ermiş muradına
Biz çıkalım kerevetine
Gökten üç elma düşmüş
Biri Balkız’a
Biri bunları okuyana
Biri de dinleyene…
[v]
Katılın!
Yorumlar