Günümüzde, Brodmann’ın mirasına hakim olan haritalar, insan serebral korteksinin 48 kortikal alanını göstermektedir ve bu haritanın daha sonraki modifikasyonlarındaki diğer bazı alt bölümler (Brodmann, 1910, 1914). Farklı versiyonların ayrıntılı karşılaştırmaları için Judas ve ark
Bununla birlikte, korteksin organizasyonel ilkeleri ve evrimine ilişkin teorik kavramları ve bunların potansiyel işlevsel sonuçları, mirasının en azından eşit derecede önemli parçaları olmasına rağmen, büyük ölçüde göz ardı ediliyor. Monografinin Laurence Garey (1994) tarafından İngilizce çevirisine rağmen , burada açıklanan teorik kavramlar çoğu zaman tanınmamakta ve dolayısıyla modern yayınlarda ‘yeniden keşfedilmektedir’. Yalnızca insan ve insan olmayan primat beyinlerinin şematik haritaları yaygın olarak kullanılmaktadır. İlk orijinal yayınları (Brodmann, 1903 a, b , 1905 a, b , 1906, 1908 a, b ), anatomik beyin haritalaması için şematik haritalara indirgemeden daha ayrıntılı ve önemli yönleri içerir.
Beynin anatomik haritalanmasının kurucusu Korbinian Brodmann (1868–1918) yaptığı çalışmalarla, günümüz tıp eğitimi ve sinirbilim araştırmalarının ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir (Junior ve ark., 2021, ss. 1-6). Nöroloji, psikiyatri, fizyoloji, zooloji ve antropoloji ile ilgili birçok çalışma yapmıştır (Loukas ve ark., 2011, ss. 6-11). Alzheimer, Vogt, Edinger, Nissl ve Weigert gibi bilim insanlarından etkilenmiştir. Alois Alzheimer ile tanışması Brodmann’ın nörolojiye ve psikiyatrinin nöroanatomik temellerine ilgi duymasına neden olmuştur (Cole, 1921, ss. 148-150). Hücresel boyama teknikleriyle tanınan Karl Weigert, Franz Nissl ve okulomotor parasempatik çekirdeği tanımlayan Ludwig Edinger gibi önemli isimlerden de etkilenmiştir (Loukas ve ark., 2011, ss. 6-11). Korbinian Brodmann gelecekteki beyin araştırmaları için topografik bir temel oluşturacak olan serebral korteksin bir “haritasını” hazırlamıştır. Brodmann, bir harita oluşturmanın ötesinde, hastalıkların, davranışların ve insan beyninin normal işleyişinin anlaşılmasının yolunu açmıştır Serebral korteks için önerilen çeşitli sınıflandırmaların arasından Brodmann’ın atlası, gelişmiş ve bugün hem klinik tıpta hem de temel sinirbilimde yaygın olarak kullanılmaktadır.
Korbinian Brodmann 1868–1918 yılları arasında yaşamış nöroloji, psikiyatri, fizyoloji, zooloji ve antropoloji ile ilgili çok sayıda alanda çalışması bulunan Alman bilim insanıdır. Brodmann’ın beynin gri maddesinde yaptığı gözlemlerle hücre katmanlarının sayısı, hücresel morfoloji, dendritik bağlantıların dağılımı ve nöronal tiplerin sunumunu göz önünde bulundurarak kortikal alanları sayılara bölünmüştür. Serebral korteksin numaralandırılarak haritalanmasını sağladığı ve günümüzde hala kullanılmakta olan Brodman atlası ile nörobilime damga vurmuştur. Bu çalışmanın amacı Korbinian Brodmann’nın Nörobilime Katkıları ve Serebral Korteks
Lokalizasyon çalışmalarını literatür taraması ile ortaya koymaktır.
Brodmann’ın 1909 tarihli monografisi, onun sitoarkitektonik kavramının bir özetidir. Brodmann’ın altı katmanlı konsepti, modern çalışmalarda ve ders kitaplarında evrensel olarak kabul edilmektedir Brodmann, 1903 ve 1908 yılları arasında, karşılaştırmalı memeli (64’ten fazla farklı tür) sitoarkitektonik üzerine bir dizi 7 bildiri yayınlamıştır. Bunların altıncı ve en iyi bilineni 1908’de yayınlanıp, insan korteksinin benzersiz histolojik bölgelerini düzenlediği ünlü haritayı içermektedir. Bu eserler, 1909 tarihli Vergleichende Lokalisationslehre der Grosshirnrinde in ihren Prinzipien dargestellt auf Grund des Zellenbaues (The Principles of Comparative Localization in the Cerebral Cortex Based on Cytoarchitectonics) adlı monografisinin yayınlanmasının temelini oluşturmuştur.Brodmann’ın yetişkin insan serebral korteksinin sitoarkitektonik haritası, kortikal lokalizasyonun ortak dili olmaya devam etmekte ve günümüzde tanımladığı “alanlar” hala kortikal fonksiyonel bölgeler için yaygın olarak kullanılmaktadır. Altı katmandan oluşan korteksin, farklı kortikal alanlarını numaralandırarak isimlendirmeyi geliştiren Brodmann’ın sayıları hala kortikal alanların yerini ve işlevini belirtmek için kullanılmaktadır. Memeli korteksinin genel hücre tipleri ve laminer organizasyonu ile ilgili diğer birçok bulgu ve gözlemle birlikte, 1909’da insanlarda, maymunlarda ve diğer türlerde kortikal alanlara ilişkin yayınlanan haritalarındaki Brodmann alanları, çeşitli kortikal işlevlerle yakından ilişkilidir. Bu alanların bazıları tamamen bağımsız ve tekil görevlere sahipken, bazıları birbirleriyle oldukça koordineli bir şekilde çalışmaktadır. İlişkili kortikal alanların üst düzey işlevleri de nörofizyolojik, fonksiyonel görüntüleme ve diğer yöntemlerle tutarlı bir şekilde aynı Brodmann alanlarına yerleşim göstermektedir.
Carl Wernicke’in dilin anlaşılmasına katkıda bulunan bulguları, Brodmann’ın araştırmasıyla son derece ilgiliydi. Fransız Paul Broca (1824-1880), beyninde açıkça lokalize bir lezyonu bulunan ve konuşma bozukluğu olan bir adamın otopsisi sonucunda kişinin, beyninin hasarlı bölümünün konuşma fonksiyonun oluşumunda rol oynadığı sonucuna vardı. Böylece, belirli işlevlerin beyindeki belirli alanlara atfedildiği sonucuna varılmıştır. Konuşmayı sağlayan birincil beyin bölgeleri, beynin en dış kabuğunda bulunan Broca Alanı ve Wernicke Alanıdır. Broca alanının esas olarak lisanın üretimi için gerekli hareketlerin planlanmasıyla ilgili olduğunu, Wernike’nin dili anlamadan sorumlu olduğunu ve her ikisinin de kendilerine isimlerini veren bilim insanları tarafından sınırlandırıldığını ve tanımlandığını biliyoruz. Broca Alanı ses biçimlerini kontrol ederken, Wernicke Alanı kelime dizimi ve cümle bazında anlamlı sesler çıkarılmasını sağlamaktadır. Broca alanı hasarında konuşma imkânsız hale gelir. Broca alanının sağlam olan, Wernicke alanı hasarlı kişi, kendisi konuşulanı anlamadığı için anlamsız bir şekilde konuşur fakat bu durumu bilinçli olarak fark edemez
Ali ÇAPUTÇU
Katılın!
Yorumlar