3 – Sonun Başlangıçı
Tekrardan Hoş Geldiniz Kitabıma Şereflendirdiniz Keyif Dolu Okumalar Diliyorum Sizlere Ve Sizi Kitabımın Gizem,Tutku Dolu Macerasına Çıkartıyorum Kemerleri Sıkıca Bağlayın Yolculuğa Çıkıyoruz 🙂
O kadar şey oldu dağılmadım .
Bir sözünle yerle bir oldum .
Sonsuza kadar beklerim sanıyorum , ama öyle olmuyormuş.Benim sevgimi bildiği halde umursamadığını gördükçe yoruldum,uzaklaştım mesela eskisi gibi heyecanlanmıyorum onu görünce.tüm hevesimi ve heyecanımı yok etti böyle olsun istemezdim ama galiba senden vazgeçtim Karanlığım …
Karanın sıkıca elimi tutumasında bir müsibete olduğunu biliyordum artık ablasının sevinç dolu güler yüzlülüğü gözlerimi bir kez daha kamaştırıyordu ama Çağanın dikkatli bakışları arasından bir an önce kurtulmak istiyordum ki ” Sizcede evlenmek için Devinin üniversiteyi bitirmesini beklemeniz gerekmiyor mu hem aileler bile daha tanışmadı ? ” dedi lafa atlayarak derin bir nefes alan Karan devam etti ” Bende zaten Devinime bunu anlatmak istiyordum henüz üniversiten bitmeden seninle evlenemem diyorum ama anlayan kim ” dedi gözlerime iğrenç dolu bakışlarını atarak sanki ben nişanlanmak istedim dedim içten içe onu dövmek isteyerek Karana bakarak ” Ama hayatım sende biliyorsun sana güven olmuyor her an ne yapacağını kestiremiyorum bende bir an önce evlenmek istiyorum ” diyerek soğuk bakışlarımı üzerine topladım Bilgenin bir anlığına araya girmesiyle ” Bence bu konuda Devin haklı kardeşim diye demiyorum ama gerçekten ne yapacağın belli olmuyor Karan fakat bir an önce de evlenilmez ailelerin tanışması lazım evlilik olmasa bile nişan yapıla bilir ” dedi cümlesini tamamlarken Karan sertçe tuttuğu elimi iyice sıktı canımı bilerek yakarak benden intikam alıyordu elini gevşettiğinde hızla elimi çektim canım epeyce yanmıştı elimi zorlukla tutarak diğer elimle yavaşça ovdum ablasına pek fazla çaktırmadan hissettiğim acıyı gizlemeye çabaladım en sonun da lavaboya gitmek için ” Lavaboya gitsem iyi olur izninizle ” dedim bir kaç adım attıktan sonra arkamdan ” Hayatım bekle bende sana eşlik edeyim ” diyerek yanıma kadar gelen Karanın sesiyle irkildim arkama dönüp gülümseyerek gelmesini bekledim yavaş adımlarla yanıma gelerek koluna girmem için işaret yapmıştı bende koluna istemeyerek girdim bir kaç adım attım ve ardından gözden uzaklaştığımızda lavaboların olduğu koridora hızla sokmuştu beni duvara sıkıca yapıştırdı başımı hızlı çarpmamın ardından gözlerimi sıkıca kapattım ve başımın dönmesini hissetmemek için yerimde kala kaldım gözlerim açtığımda karşımda büyük bir öfkeyle duruyordu ” Demek benimle evlenmek istiyorsun Devin planda böyle bir şey yoktu sen nasıl olurda plana uymazsın ! ” Dedi sinirden gözü dönmüştü adeta ” Planda nişanlı olmamız da yoktu sen kuralları değiştire biliyorsun bende değiştirmek istedim oldu mu beğendin mi Karan ! ” Diyerek ellerimle sıkıca göğsüne vurarak onu kendimden ittirdim fakat diğer elimin ağrısı fazla gelmişti acısından ağlamamak için kendimi zor tutarken kolumu sıkıca tuttu dikkatle şişliğini incelerken ” Gidip ilk yardım kutusunu getiriyim sen burda kal ” dedi hızlı adımlarla yanımdan uzaklaşırken duvara başımı yaslayarak acının bir nebzede olsa dinmesini bekledim .
Bir kaç dakika sonra Karan elinde ilk yardım kutusuyla gelince yaşlandığım duvardan doğrularak ona doğru döndüm gözleriyle işaret ederek kadınlar tuvaletine doğru ilerledim ne yapmak istediğini anlamamıştım fakat benimle birlikte kadınlar tuvaletine girdiğine şaşırmıştım kutuyu boş olan lavabonun üzerine koyduğunda içindeki ağrı kesici kremi çıkartıp oturmam için gözleriyle anlatıyordu sanki ne yapmam gerektiğini ama ben ” Karan oraya oturamam ” dedim istemsizce ona doğru ilerlerken fakat beni dinlemeden sıkıca belimden tuttuğu gibi mermerin üzerine koymuştu beni şaşılınlığımı gizlemeyerek ” Ne yapıyorsun sen ya bedenime bir daha dokunma ” dedim yükselen sesimle fakat benimle muhatap olmadan kutudan çıkardığı kremin kapağını açtı ardından elimi uzatmamı bekledi bende daha fazla beklemeden elimi ona doğru uzattım kremi yavaşça elime sürerek minik adımlarla yaymaya başladı acıyı hissetmemek için kendimi iyice kasarak Karanın yüzüne odaklandım ” Canımı bir daha yakarsan bende senin canını çok fena şekilde yakarım ! ” dedim Karan gözlerini dikmiş bana bakarken yüzünde beliren kısacık bir gülümseme ile devam etti ” Sen benim canımı istesene yakamazsın sadece yaktığını zannedersin o kadar ! ” dedi elinde ki kremin kapağını kapattığında yanımda duran acil durum kutusunun içine koyarak ellerini lavabonun otomatik musluğunun altına koyarak yıkamaya başladı o sırada ise elime bakarak ne kadar şiştiğini ya da kızarıklık var mı diye bakıyorken beni bu sefer nazikçe belimden kavrayarak ayaklarımın yere basmasını sağladı kendimi yavaşça toparlayarak karşımda duran aynaya baktım saçlarıma küçük adımlarla şekil verirken Karanın beni seyrettiğini aynadan göre biliyordum suskunluğunu bozarak ” Hadi gidelim ablam bekliyor ” dedi önemseyen bir üslupla yapacak pek bir şey yoktu onu takip etmeliydim kapıyı açarak benim geçmem için öncelik tanıtıdı ben geçtikten sonra kendisi de benim hemen yanımda belirdi birlikte lobiye doğru yürürken ” Elini pek fazla göstermemeye çalış ” demişti lobiye girdiğimizde bende onun dediği gibi yaptım elimi göstermeyerek yürümeye devam ettim ablasının ve kocası Çağanın yanına geldiğimizde ” Nerde kaldınız çifte kumrular bayadır bekliyoruz sizi ” dedi Bilge, Karanla bana aşk dolu bakışlarını incelerken ” Bir kaç telefon görüşmesi yapmam gerekiyordu Devinde benim yanımda konuşmaların bitmesini bekledi ” diyerek sözünü tamamlamıştı Karan derin bir nefes alarak ablasına döndü ” Kahvaltı yapalım sonrasında Devini okuluna bırakmalıyım ” dedi göz temasını bana çevirdi kötü bir laf söylememek için kendimi zor tutsamda ” Neden öyle diyorsun hayatım sen ablanla kahvaltı yapa bilirsin bende o sırada üniversiteme giderim ” dedim vurgulayarak fakat Karan son derece imalı bir bakış atmıştı ki susmaktan başka bir şey yapamazdım ” Ne duruyoruz o zaman hadi kahvaltıya gidelim ” dedi Bilge sevinç dolu ışıltısıyla otelin kapısına doğru yönelirken Çağan hızla karısının elinden tutarak onunla birlikte yürümeye başlamıştı Karan ve bende onların arkasından yürümeye devam ettik otelin kapısından çıktığımızda Valeden bir çocuk arabalardan birisini karşımıza çekmişti Karan Bilgeye dönerek ” Biz benim arabamla gidelim sen yolu göster abla ” diyerek karşısında duran erkek çocuğa seslendi ” Benim arabamı da getirin ” dedikten sonra çocuk hızla arabayı getirmek için fırladı Bilge ve Çağan arabalarına binerek bizimde arabaya binmeizi bekliyorlardı sonunda arabayla gelen erkek çocuk arabadan inerek anahtarı Karanın eline koydu ben arabanın etrafından dolanarak sağ da duran arabanın kapısını açtım ve yerime oturdum Karan o sırada çoktan arabaya binmişti arabayı çalıştırarak Bilge nin hangi yöne doğru gideceğine bakıyordu koltugun kenarında ki kemeri yerine takarak güvenli bir yoluculuğa çıkacaktık .
Yaklaşık yirmi dakika içince kahvaltı yapacağımız cafeye ulaşmıştık araba durduğunda sabit bekleyen iki adam kapımı açtı diğeri inmem için elini uzattı omzuma taktığım çantamla birlikte dışarı adımını atmıştım güneşten kısılan gözlerimi elimle engelleyerek arabadan yeni çıkan Karanla göz göze gelmiştik anahtarı karşısında duran adama verdiği gibi arabayı hızla otoparka götürmüşlerdi Karan yanıma yaklaştığında Bilge ve Çağan da yanımıza çoktan gelmişti kafeye doğru hep birlikte yürüyorduk Karan Bilgeye dönerek ” Şirkette işler nasıl ? ” Dedi Bilge nin soğuk yüzü oturmuştu sanki ” Hiç aynı gidiyor kardeşim bildiğin gibi ” diyerek soruyu geçiştirmeye çalışmıştı Karan hiç bozuntuya vermeden Çağan bu sefer sordu ” Senin üniversite işleri nasıl Çağan ? ” Dedi fakat Çağan nın anı öksürüğü ile Bilge hızlıca sırtına vurmakla yetinmişti ” Aşkım iyi misin ! ” Diye sordu Bilge endişeli yüzüyle Çağan a bakarken Karanın yüzünde ki o ben her şeyi biliyorum ifadesi vardı tam olarak lakin çaktırmıyordu kafenin kapısından içeri girdiğimizde iki kadın bizleri son derece güler yüzle içeri aldılar ” Hoşgeldiniz Bilge Hanım Hoşgeldiniz Karan Bey her zaman ki yeri hazırlatıyorum sizlere ” dedi uzun boylu sarışın kadın bize yolu gösterirken yavaş adımlarla ilerledim son derece dikkatle etrafıma bakınırken sarışın kadın önünde duran masada durdu Karan yavaşca sandalyeyi çekerek oturmam için işaret verdi yapmacık gibi görünmemek istediğimden gülümsedim oturduğum sırada Karanın yanağına küçük bir buse kondurarak bunu tamamladım Karan şaşkın bakışlarla yerine otururken Bilgede beni pür dikkat inceliyordu ” Karancım neden sende Devin gibi rahat olmuyorsun rahatça öpe bilirsin onu lütfen çekinme bizden ” diyerek Karanın gözleri bir saniyeliğine büyümüştü ardından masaya bir ton aperatif yiyecek getirerek bütün masayı dolduruyorlardı yemeğe başlamadan önce Bilge bana bakarak ” Devin biliyormusun bana birini hatırlatıyorsun ? ” Dedi zorlukla yutkunurken şaşkın bakışlarımla Bilgeye baktım ” Kimi hatırlatıyorum ? ” Dedim gülümseyerek gözlerinde ki hüzün tıpa tıp aynıydı sanki sandalyeden doğrularak ” Anne mi ” dedi Karana bakarak fakat bu cümle yıllar önce okuduğum mektubu anımsatmıştı aynı kelimelerdi adeta .
22 Yıl Önce
Baran Akar ( Duru ‘nun Babası )
Tam olarak 10 yıl önce sevdim onu hayatımızı değiştiren bütün etkenlerden korumak istedim fakat babası beni artık tehtit olarak algılamaya başladı ve evlenmemizi istemedi o günden sonra çok düşündüm ne yapacağımı çünkü ben onsuz bir hiçtim o da bensiz bir hiç gibiydi o günün akşamında bir mekana gidip çok içtim nerdeyse zil zurna sarhoştum mekandan çıkmak için hesabı ödediğim sırada gelmişlerdi sadece iki el ateş sesi duydum birer birer mermiler yanımdan teğet geçmişti fakat bana isabet dahi etmemişti şaşkınlıkla ayakta kalmayı becerirken arkalarında olan adamı fark ettim bu sevdiğim kadının babasıydı derinden gelen sesiyle ” Bir daha kızıma dokunursan seni bu hayattan silerim anladın mı ! ” Demişti fakat cümlesini bile tamamlamadan elini kalbine götürdüğü sırada bütün bedeni kasılarak yere düştü beynimin o anda ne yapacağını anlamamıştım fakat düştüğünü gördüğümde yanına yani yere eğilerek kalbinin atıp atmadığını bakmıştım lakin nefes alıyor mu diye baktığımda artık çok geçti meğersem bugün adam çoktan vurulmuş ve buraya sadece bana söylemesi gereken cümleleri söylemek için gelmişti kapıdan hızla içeri giren Deniz ile göz göze geldiğimizde denizin bütün çığlıkları mekanın camlarını titretmişti beni babasının yanında gördüğünde beyninden vurulmuşa döndü beni hızla ittirip babasına son kez bakmıştı çığlığında duyulan feryadı yürek burkuyordu bakışları ise bana olan son sözleriydi bu olaydan sonra bir daha hiç görmedim onu tabi o sırada ben çoktan evlendim karımın ismi Nermin görücü usulü evlenmiştik kendisi çok büyük bir Arap şirketinin sahibinin kızıydı yakışık bir yıl sonra canım kızım Duru dünyaya geldi kızımı o kadar çok sevdim ki ona her baktığımda Denizi görüyor gibiydim fakat Duru daha 5 yaşındayken gece bir telefon ile aldım Denizin haberini meğersem babası öldükten sonra Los Angelesa taşınmış o da benim gibi evlenmiş hatta çocuğu bile varmış yanlış hatırlamıyorsam erkekti ismi ise Karan dı …
Günümüz
Gözlerimde canlana anı bir anlığına Karanın bana dokunmasıyla sonlandı titreyen vücudumla ona doğru döndüğümde dışarda büyük bir manzaraya baktığımız fark ettim arkama bakmam gerekiyormuş gibi arkama döndüğümde kimsenin olmadığını anlamıştım ” Bilge ve Çağan nerde ? ” Dedim Karana bakarken bana baktığında ” Kimsin sen Devin neden seni tanımıyorum ? ” Dedi gözleri son derece ciddiydi afalayarak gözlerimi kırptığımda ” Ben sadece senin görevinin parçasıyım Karan o kadar ” dedim cümlemi bitirirken arkamı dönüp gidecekken kolumdan tutarak kendine yaklaştırdı ” Ondan bahsetmemiştim ben senin gerçekte kim olduğunu sordum ? ” Dedi imalı bakışları altında dururken kolumdaki kolunu yavaşca çekti ” Beni tanımak istiyorsan sadece asi bir kızım o kadar başka öğreneceğin pek bir şey yok benim hakkımda ” dedim son sözümü de söylerken arkadan duyulan sesle birlikte ” Karan Devin hadi gidelim artık hem derslerde başlayacaktır Devin geç kalmasın daha ilk günden ” demişti Bilge kendimi düzelterek ayağa kalktığımda Karan yavaşca elimi tuttu ” Nasıl oldu elin ? ” Dedi dikkatle elimi inceleyerek ” Şuanlık iyi şişliği de geçti bir daha elimi böyle sıkmazsan öyle normal kalmaya devam edecek ” dedim Bilgenin yanına ilerleken Bilge nin hiç değişmeyen enerjisi tekrardan gün yüzüne çıkıyordu hızla bedenime sarılarak iyice sıkmıştı ” Artık sık sık görüşelim olur mu Devin seni çok sevdim ” diyerek yavaşca bıraktı beni sıcak kanlı bir ablası olmasına rağmen neden bu kadar soğuk bir kişiliği vardı anlamıyorum Karanın ” Emin olun bende sizinle sık sık görüşmeyi çok isterim” dedim parlayan gözlerine sıcak bakışlarımla bakarken ardından Çağanın öksürüğü bütün dönğüyü bozmuştu ” Hadi hayatım geç kalıyoruz ” dedi iğneleyici tonla bize bakarken çok geçmeden hepimiz dışarı çıkmıştık arabaları beklediğimiz sırada Bilge büyük bir heyecanla bana doğru döndü ” Emimim Karan sana Starstower da olan baloyu söylememiştir ” dedi gülerek ” Hayır bahsetmedi ” dediğim sırada Karan araya girmek istermişcesine ” O sadece küçük bir balo ” dedi ardından Bilge ekleyerek ” Küçük mü ailemiz her yıl bu baloyu düzenliyor ve nerdeyse kimse bu baloyaküçük diyecek cesarette bulunmadı bulunamazda ” dedi çoşkulu sesiyle bana bakarken ” Ki Karanın ilk defa bu baloda sevgilisi var ” diyerek topu adeta bana atmıştı yutkunduğumu fark etmiş olacak ki ” Merak etme Devin öyle pek kalabalık bir ortam değil gerilme lütfen ” diyerek güldü Karana kısacık bakmamla ” Biz aslında gelemiyo…” demeden atlayarak ” Elbette geliriz Bilge bizim için harika olur ” dedim gülümseyerek baktığımda Bilge nin kahkaha dolu sesiyle ” Harika olacak ” dedikten sonra arabalardan birinin yaklaşması ile Bilge arabasına geçti ardından diğer araba geldiğinde tekrardan etrafından dolandım ve arabanın kapısını açtım koltuğa oturarak Karanın ne tepki vereceğini merak ettim ama o hiç bir tepki vermeden susuyordu ki vereceği en kötü tepkiydi ” Kızdın mı ? ” dedim irkilerek bu soruyu sorarken arabayı çalıştırarak sürmeye devam ederken ” Hayır ” dediğini duydum ne gerçekten kızmadımı inanmazdım çantamdan çıkardığım telefonumu hafif göz gezdirerek aramalara baktım hiç bir arama yoktu telefona bakmaktan sıkılmışçasına çantama geri koydum emniyet kemerini iyice kendime doğru çektiğimde sol tarafımda duran yere geçirmek için hamle yapacağım sırada Karan elimden aldığı kemeri anında yerine oturtarak devam etti ” Gerçekten bir işi bile beceremiyorsun Devin ” diye konuştu gerginlik veren sesini duymamak için arabanın radyosunu açtım bir kaç frekans gittikten sonra güzel bir müziğe denk düşmüştüm 🎶 Daylight 🎶 şarkıyı son ses dinlemek için sesini yükseltmek için parmak uçlarımı kullanarak radoyaya yaklaştırdım o sırada Karanda elini uzatmıştı benden hızlı davranarak sesi yükseltmişti ses kulaklarımda duyulan okyanusun melodisi gibi çalıyordu.
” oh , ı love it and ı hate it a the same time ” şarkıyı mırıldanırken sevinçle gülen yüzüme bakan Karanın soğukluğunu hissetmiştim fakat bu sefer durmak yoktu gerekirse onu kendimle birlikte parlatacaktım gözlerinin tam içine baktığımda orda hala yaşayan küçük masum çocuğu görüyordum o masum çocuğun gün yüzüne çıkması için elimden geleni yapacağım .
Araba yavaşladığında artık üniversiteye geldiğimizi anlamıştım arabanın kapısını açtığımda Karana döndüm
” Sen geliyormusun ? ” dedim Karana yarım yamalak
bakarken istemsizce ” Hayır çıkışta alırım seni ” dediğini duyduğumda arabadan uzaklaştım derin nefes alarak üniversitenin kapısından içeri girdim hayatımda bir kez olsun doğru bir şey yapıyordum hak ettiklerini vericektim üniversitenin bahçesinde oturan gençler bana pür dikkat bakıyorken tüm düşüncelerim silindi acaba normal giyinmedim mi çok mu dikkat çekiyordum yoksa sıradan göründüğüm için mi böyle bakıyorlardı tabi bunları düşünürken çoktan bahçeden çıkmış okulun merdivenlerine gelmiştim tek tek basamak çıkarak hayatı bir kez daha sorguluyordum çantamdan çıkardığım belgeyi elime alarak derslerime baktım kat 1 sınıf 253 ‘tü son adımımı atarak geniş bir koridora girdim yavaş adımlarla ilerlerken sınıfların numaralarına bakıyordum sağımda duran kapının üzerinde gördüm 253 yazısını işte burasıydı yıllar önce babamın okuduğu sınıfı göz yaşlarım bir anlığına olsada durmadı ağlamamak için dirensemde kendimi tutmayı başardım sınıfın kapısını yavaşca araladım Çağan tam karşımda duruyordu gülümseyerek bana doğru baktığında ” Hoşgeldin Devin Ceyhan bizde seni bekliyorduk ” dediğinde içimde oluşan karanlık tarafını dışarı yansıtıyordum hiç bir şey demeden geçip gitmek istiyordum fakat ben doğrusunu yaptım kapıyı kapatarak gülümsedim sahte gülümsememle onu avucumun içine aldım artık ipler benim elimdeydi şimdi ben ne istiyorsam öyle olacaktı .
Duru’nun Açıklaması
Peki ondan sonra ne oldu dersiniz babam aldığı acil telefonla şirkete gittiği sırada arabada beyninden içeri giren kurşunla hayatını kaybetti hayat ne acı ki ben o günden sonra hayatımı sadece hiç bir suçu olmayan babama adadım kendimi geliştirmek için elimden her ne geliyorsa yaptım dövüş sanatları , yabancı dil kursları , lisans , ön lisans , doktora bile yapmıştım fakat bu yolda ilerlerken polis olmayı tercih ettim İstanbul da olan polis merkezine narkotik şubenin atadığı gizli görevler için kullanılan bir deneye dönüştüm ta ki tüm hedeflerime ulaşmama küçük bir adım kalaydı peki şimdi siz benim kim olduğumu merak ediyorsunuzdur ben öyle herkesin tanıdığı gibi biri değilim ben Duru Akar ‘ım babamın son derece iyi yetiştirdiği asi ve son derece tehlikeli biriyim ama bir diğer kimliğim ise Devin sıradan gibi görünen bir kız hatta yarım yamalak bir hayatı olan İstanbul’a geldiği gibi Karan Karahan ile tanışmaya hak kazanmış bir kız fakat hiç bir şey bilmeyen tek kişi ile oynamaya geldim Karan Karahan aileni sonsuza dek haritadan silmeye geldim .
Kalbim çalan melodi kadar acılı yanıyordu, yakmıştın. Hiçbir iz bırakmadan silip atmıştın . Ve geriye kalan ise yanıp tutuşup kül olan kalbimden bir eserdir …
Herkese Merhaba İşte Yeni Bölümle Karşınızdayım Umarım Okurken Keyif Alırsınız Bol Gizemli Bir Bölümdü Hepinize İyi Okumalar Dilerim Öpüldünüz 💋
✨🤍🍸🐚🧺🍪🧸💫🌙🚦🌸♟🎲
Katılın!
Yorumlar