RUHA AĞIT

##ruhaağıt ##zübeydedemir ##önerilenler ##öneçıkanlar #ŞiirIyalin tasvir eder güzelliği, teselli edemezken ruhumu,

Pâyidâr kıldı beni, bu mahremiyle ilelebet;

Sızar bir zehir gibi acının en vicdansız görkemi,

Hücum eder üstüme, delik deşik eder zuhûrumu.

 

Ben kanlı harpler verdim, ruhumu susturarak

Kısrak düşüncelerim zamanda bir yıldız gibi kaydı.

Geceler soyundu, uyandı gün bir darbeyle,

Kahpe kuytular bulur beni, hep o karanlık rengiyle.

 

Issız kalabalıkta harlanır en arsız çekingenliğim.

Yüzümün mihrâbına eğilir, siner kimsesizliğin aksi,

İzler onu fısıltıların o muhteşem vecdi,

Katre katre çığlıklarım, gecenin matemiyle yarışır.

 

Süreğen huzursuzluğum bir iki acziyetimden gelir;

En delirecesi sükûnum, tuzak kurar ansızın.

Ruhumu kıskacında sürükler durmaksızın sanrılar,

Vaad eder gün ışığını körpe karanlığın üstüne.

 

Dilenirken geceden, yârin mahzûn sesini

Tırnaklarını geçirmiş boynuma, sinsi elleri zulmetin.

Ahlar ağacında sallanırken kimsesiz benliğim

Okunur ruhuma ağıt inceden

inceden…