SON NEFES

Martıların kanadına koyun beni;

uçursun diyâr, diyâr beden’imi,

Dost’uma deyin son arz-u hâl’imi,

Dünya çekilmiyor, zor verdim nihâyi nefes’imi.

 

 

Bir gezegen olsaydım mahluk arasında;

belki bu kadar acımazdı! Gönül yarası da,

dost’uma deyin son efkar’ımı da,

Dünya çekilmiyor, zor verdim nihâyi nefes’imi.

 

 

Herkesin bir derdi var,sinesinde yar’a;

el el’e versek geçecek ama,

Dost’uma deyin, son vaadim ona,

dünya çekilmiyor zor verdim nihâyi nefes’imi.

 

 

İsyan’ım yok Rabb’ime, sümme haşa;

sadece acımı dile getirmek derdim yok başka,

Dost’uma deyin son haykırışım ona,

dünya çekilmiyor, zor verdim nihâyi nefes’imi.

 

 

Özlemin Bütün Hâlleri – Zübeyde Asya

 

İkinci şiir kitabım “Özlemin Bütün Hâlleri” diğer şiir kitabım olan “İçimdeki Sen” gibi içerisinde deneme türünde şiirsel yazılar da barındırıyor. “Özlemin Bütün Hâlleri” özlem, sevgi, yalnızlık, ayrılık, ölüm acısı gibi duygusal temaların; güçlü ve zengin imgelerle, akıcı ve anlamlı bir üslupla  işlendiği bir kitaptır. Duygusuyla, felsefesiyle şiire doyuracak bir kitaptır.

Sayfa sayısı:98’dir. Kitapyurdu Alışveriş Sitesinden temin edebilirsiniz.

-ÖZLEDİM-

“Gerilim hattının kopuk telleri gibi

Taşıyorum şu yorgun yüreğimi

Dokunsalar yakacağım

Gözyaşlarımla tenimi…

…”

“Zamana bıraktıklarımızı zaman bize bırakmaz…

Fotoğraflarda kalır, bir anı olur sevdiklerimiz.”

“Yapay yakınlığımızda yapayalnızız…”

“Dertli olanın cümleleri devrik olur.”

-ALIN YAZISI-

“Sinsi ve ani

Bazı ayrılıklar ölüm gibi

O günün bütün saatleri

Uğursuz…

İyi bir şey duymak istemiyoruz

Durdurun gelenleri

Susturun anlamsız tesellileri

Yatışmak istemiyoruz

Umut bir kuştu, uçup gitti

Dertler yuvarlanarak

Düştü önümüze çığ gibi..

Nafile!

Bir kere alın yazısı kara boyandı

Kötü yazıldı…

Yüreğin sızlar gizli gizli

Yanarsın gizli, ağlarsın gizli

Bir ömrü yaşamayarak gidersin

Meçhule…”

-ŞİİRE NEDEN-

“….Ya erken geldim ya da geciktim, bilmiyorum. Ya her şeyin ötesindeyim ya da gerisinde… Yine de uzaktan ümit ediyorum. Köklerimden uzanıp, canıma su gibi arıyorum inanmayı. Verdikleri hiçbir şey gerçek değil kanmıyorum.

Sevmek içimde titrek ışık, ha parladı parlayacak, ha söndü sönecek… İnsanı çözemiyorum.

Yangına koşar adım umutlarım, eteğinden tutuşanı kurtaramıyorum…”

-ANNEME MEKTUP-

“…Öyle cansız, mânâsız, ışıksız bakacaksaydı o yeşil, o tabiat dolu gözlerin,

Solmuş bir çiçek gibi boynunu büküp, gövdeni bırakıp ellerimize, veda edecekseydin…

Söyle!

Neden bu kadar hayat doluydun?….”

 

 

 

 

 

×