ÜŞÜYORUM

#ŞiirÜşüyorum
Ankara’nın gecesi soğuk .
Issız sokaklar, caddeler arasında gölgem. Yansıyor işte her şeye yabancı
Akıl ve gönülde hiç dinmiyor ki sancı

Üşüyorum

El ayak parmaklarım demir
Bir tutam sıcağa muhtacım
Gözlerim donuk, sesim derin boğuk
Benzim hazan oldu, yaprak misali soluk

Üşüyorum

Düşünce Lerzan içinde
Akıl ki labirent biçiminde
Şimdi hangi haritanın sınırı içinde
Yol belli değil, iz belli değil…

Üşüyorum,

Ne yol oldum, ne de yolcu
Her yerim çöl, yolunda bir bedeviyim
Seraplara esir bakışlarım susadıkça koşuyorum
Çatlayan dudaklarımda seni arıyorum

Üşüyorum…
Bedenden sığrıldı can son bileti kes
Ab-ı hayatın yanında hediye işte son nefes
Biliyorum bu can için bu beden son kafes.

Eylül Şairi Duran KURT