Sen emek verir durursun
Emeğini görmezden gelir insanoğlu.
Sen artık emek vermekten soğursun.
Gelir köşede nankörleri seyre durursun…
Sen emek vermeden durursun
Emek verenden önce sever seni insanoğlu…
Biraz yalakalık, yağcılık ve de; ikiyüzlülükle en öncelikte durursun.
Şımarmaktan kudurursun.
Sonra yalakalığı, el etek öpmeyi, riyakârlığı meslek edinip durursun.
Bir yere gelmek için birilerini basamak görmek karaktersizliktir.
Ve dahi haysiyetsizliktir.
Çiğ süt emmiş bu insanoğlu.
Bu yüzden içi kötülükle dolu.
Hani iyilik! ona ne oldu?
Etmemek gerek başkasına tamah.
Sonradan etmemek için ah û vah!
Baştan gerek bundan felah.
Kendin doğru olmaktır insanlık gereği
Tabi varsa insanda; bu insanlık yüreği.
Çiğ süt emmiş ya! Bu insanoğlu;
İlle de yiyecek bu zehir zıkkım böreği…
Şöyle bir daldım cihanı seyre,
Dost geçinen niceleri düşman.
Dostluk buysa uzak dursun amman amman.
İnsan bozulmuş, değil zaman.
Bu devirde insan ne de yaman.
Beyin taşır sanırdım nice kafaları
Meğer beyin değil
Beyin sandığımız yığınca saman…
Aldım elime kağıt ile kalemi
Yazsam da bitiremem bunca bozuk insan ve düzeni
Yazsam yine bitiremem bundan duyduğum elemi
Hayatta bunca usta geçinen var amma
Bunlar tek iyilik ve güzellikte mi acemi?
ERDAL ÖZAYDIN
Katılın!
Yorumlar